|
|
|
|
| |
|
Gittigin Günden Beri Yalnızım
Gittigin günden beri yalnızım.
Sensiz, sevgisiz kalmışım.
Arıyorum seni her yerde, bulamıyorum
bulamıyorum
Gecenin karanlıgından başka hiç bir yerde...!
Kanayan yaraya tuz basmışcasına
ızdırap çekiyor bedenim.
Uzaklara bakıp seni arıyor gözlerim
Her ne yapsamda nafile, bulamıyorum
bulamıyorum
Gecenin karanlıgından başka hiç bir yerde...!
Yoklugunla çırpınıyorum,
Kartalın pençesindeki güvercin misali.
Ama farkında degilsin,
Bir gün ecelim olup öldürecek beni!
Direniyorum.
Ve yavaş yavaş can giderken elden
Güller ektigin gönlümden sesleniyorum.
Seslenişim feryat oluyor duy sesimi.
Seni arıyorum, başka çare yok!
Derken gece oluyor,
Karşımda beliriyor hayalin.
Bir nebze de olsa son buluyor çekdiklerim.
Sonra! Sabah oluyor,
Karabasan gibi üzerime çöküyor sensizligim...
Oysa bir zamanlar!
Güneş ışıkları süzülürdü odamdan içeriye,
Yeni bir güne girmenin,
Seni bir kez daha görmenin
özlemiyle uyanırdım...
Ve şimdi ben!
Kuruyan topraklar gibi hasret kaldım.
Yağmurum ol ıslat, her bir hücreme işlesin varlıgın
Sırf sensiz geçen günlere inat!
Eger bir gün sona erecekse seninle son bulsun hayat...
Yeter ki;
Yoklugunla yakıp kavurma yüregimi...!
önceki sonraki
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 5 ziyaretçikişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|
